Na enkele drukke laatste weken bij SD Worx, ben ik aan mijn laatste vakantie begonnen in loondienst. Vanaf 1 januari ben ik voltijds zelfstandig freelancer. Maar hoe gaat het ondertussen met Canada?
The Canada
Een korte “aaarrrggghhh”-post op facebook deed je dat misschien al vermoeden, maar het blijkt meer te zijn dan enkel the waiting game te spelen om een werkvisum in Canada vast te krijgen. Hier is wat er recent gebeurd is.
- Ik ben in 2018 niet uitgenodigd voor de International Experience Canada (IEC).
- Omdat 2018 op haar einde liep heeft Canada laten weten dat ze alle niet-uitgenodigde kandidaten uit de pool hebben gekieperd.
- Begin december heb ik me opnieuw aangemeld als kandidaat voor die IEC voor het jaar 2019 (duh).
- Sinds enkele dagen staat er op de website dat voor België de eerste selectieronde (loterij) zal plaatsvinden op 27 december.
Inderdaad, dat is vandaag.
Ik hoop vanavond (tijdens de Canadese kantooruren) een mailtje in mijn postvak te zien verschijnen dat mijn dossier een nieuw bericht heeft. Nu ik niet meer aan een bureaustoel vasthang, zit ik dus op het puntje van mijn zetel. Of mijn tijdelijke zetel, that is, want in plaats van thuis mijn freelance opdrachten te combineren met het opruimen van mijn laatste spullen, ben ik een weekje aan het house- en puppysitten.
The van
Omdat de verkoopsters van “mijn” woonbus normaal hun reis eindigden in Vancouver, was dat ons afspreekpunt. Nu hebben zij echter een fijnere thuis gevonden in Vancouver. “Only a 10 hour drive” zou een rasechte Canadees zeggen, maar ik vergelijk dat met “efkes gauw naar de Côte d’Azur”. Omdat mijn vlucht omboeken een dure grap was, ik Vega geen extra binnenlandse vlucht wil aandoen en de enige rijdende busmaatschappij geen honden meeneemt, … komt de verkoopster (ook gekend als mijn ondertussen beste Canadese maatje Sophie) me halen aan de luchthaven. Enkele dagen citytrippen in Vancouver (ze staat erop me mee te nemen naar de beste Gaybar van de stad) en dan richting Calgary waar ik aan het avontuur kan beginnen. Nadat …
- ik de bus heb laten inspecteren naar de wetten en regels van Alberta;
- ik de bus heb ingeschreven en verzekerd terwijl ik doe alsof ik bij Sophie woon;
- ik misschien de isolatie en verwarmingsopties nog even heb nagekeken.
“Roel, ben jij aan’t overwegen om een houtkacheltje te installeren?
Ja, dat ben ik.
The Yukon
Afhankelijk van hoe die planning loopt, zal mijn enige “echte plan” dus lukken of niet. Want als ik met mijn blauwe godin naar het koude noorden rijd, moet die blauwe godin dat aankunnen én mogen Vega en ik het niet koud hebben ’s nachts. Dus isolatie en verwarming ok? Dan Yukon Quest, here we come! Nog niet ok? Dan improvise, adapt, overcome. Ik begin niet met kou aan de reis van mijn leven, dus het in orde krijgen van de bus is prioriteit nummer 1.
The goodbyes
Nog enkele familiefeestjes te gaan, nog enkele mooie momenten om mee te nemen en nog wat opruimwerk om toch ook niet te veel rommel aan de oudjes en broer over te laten. Al gaan ze mogelijk al wel de taak op zich nemen om mijn Belgisch klimmersautootje te verkopen wanneer ik weg ben.
The puppy
Hoe kan ik deze post beter afsluiten dan met een puppyfoto? Dames en heren, maak kennis met mijn dog child van deze week: Ellie.
Roel "Cas" Goris 
Een gedachte over “Op het puntje van mijn zetel”