Looking for the light

Het is gebeurd, we zijn tegoei vertrokken. Nog enkele dagen halt gehouden op de oprit van via-via-familie in Edmonton, maar nu zijn Vega en ik écht aan de rit richting Whitehorse, Yukon begonnen.

Ik schrijf deze woorden aan mijn warm kacheltje, de reden voor het enkele dagen rond Edmonton vertoeven. Kijiji, de nationale tweedehandswebsite, heeft me niet enkel bij een kachelknutselaar maar ook bij een stevige voorraad brandhout gebracht, dus ik kan een tweetal weken Canadese winter overleven. Vannacht beginnen we daaraan, want Fort Nelson ligt al een pak noordelijker en hoger in de Canadian Rockies. Of de auto morgenvroeg gestart raakt … Dat zijn zorgen voor morgen! Hier aan de haard is het moment bij uitstek om eens wat dingen te vertellen, niet?

Campgrounds

Waar parkeer je je homestead als vandweller? Je mag uiteraard niet overal aan de kant van de weg gaan staan. Maar elke nacht een dure camping betalen, dat botst wat met het “leef simpel en goedkoop” idee. Een goede oplossing blijkt de app iOverlander (ook op Android draagt deze de stijlvolle i). Hier posten andere “vanlifers” hun bemerkingen of ontdekkingen op. Een afgelegen parkeerplaats waar geen enkel verbodsbord het nachtelijk parkeren verbied, een officiële camping met douches, een gratis terrein met WC’s, … Alles staat erbij genoteerd. Doordat deze app echter door haar gebruikers wordt onderhouden en aangevuld, is ze allesbehalve volledig: in Alberta staan nog veel van de Provincial Recreational Areas er niet op. Maar toch is het een goede startbasis om plekjes te zoeken onderweg.

Tase him! Cuff him! BRING HIM AWAY!

Zoeken naar zo’n grijzezoneparking en dan hopen op het beste, da’s toch een vorm van stressfactor. Want vanavond sta ik aan het einde van een doodlopende straat waar enkel de lokale voorvaderen te rusten liggen. Geen bord tegengekomen dat mij de overnachting hier verbiedt. Maar wil ik wel gezellig een wijntje opentrekken aan de haard? Wil ik de haard wel aansteken, vooraleerst? Want als er op mijn raam geklopt wordt en een vriendelijke agent van de Peace Police vraagt me vriendelijk om door te rijden, dan is een brandend vuur in kachel en slokdarm geen geweldig plan. Om nog maar van gewelddadigere gevolgen te zwijgen. Of denk ik dan te veel aan Amerikaanse films?

Bovendien zijn alle motorblokken hier voorzien van een elektriciteitskabel om de motor warm te houden tijdens de kille nachten tegen -30°C. En laat dat geen overbodige luxe zijn, zo merk ik hoe noordelijker ik trek en hoe meer moeite het me ’s morgens kost om de auto gestart te krijgen.

In Yukon zoek ik me dus waarschijnlijk een officiële plaats. Camping of oprit van een vriendelijke Canadees, dat valt nog te bekijken. Elektriciteit om de motor warm te houden, geen schrik om weggejaagd te worden en niet gestart te geraken, rustig een glaasje wijn, … Voor gerustheid heb je toch al enkele dollars over, toch.

Toad River

Ik begin een dag later aan deze alinea. En wie me op Instagram volgt, heeft vast al gezien: dat slapen aan -25 zonder stroom, dat was geen succes. “Zorgen voor morgen”, zei ik hierboven, toch? Die enkele dollars, ik had het beter al een dag vroeger gedaan, maar “den deze” wou per se testen of hij het motorblok ook opgewarmd kreeg aan het zonnepaneel. Een voormiddag verspeeld aan het gestart krijgen van de bus en het klaarstomen van een nieuw plan. Dan toch mijn zoektocht naar het noorderlicht opgeven en terug naar warmer oorden trekken?

YOLO! Oh, ik ken er enkele wiens haar nu recht gaat staan bij het lezen van die term. Ik blijf noordwaarts gaan, zelfs al ben ik te laat voor de Yukon Quest.

Ik wou toch graag wat zekerheid voor ik noordelijker trok. Een nazicht bij de vriendelijke NAPA autoparts in Fort Nelson verzekert me dat het zonnepaneel en de inverter sterk genoeg zouden moeten zijn om de motor opgewarmd te krijgen, maar dat ik vanmorgen gewoon niet lang genoeg gewacht had. En dus probeerde een koud blok te starten en huppekee, batterij nul komma noppes.

Veel later dan verwacht dus eindelijk op pad naar de volgende stop. Wat die is… Ach, ik laat het liever in het midden. Waarom plannen maken als je dan toch halverwege, in een Rocky Mountains hol zoals dit Toad River “dorpje” (een campground en een tankstation, zonder GSM-bereik maar wel mét wifi), halt houdt en eindelijk zonder vrees van dat wijntje geniet?

Tot schrijfs!