Ik ben geen intensieve blogger, zoveel is ondertussen wel duidelijk. Een gepassioneerde schrijver, absoluut. Verknocht aan het in woorden gieten van ideeën. Verslaafd aan de juiste verwoording vinden om de lezer van een visie te overtuigen of op zijn minst in diens gedachtenproces bij te staan. Maar meestal zien mijn persoonlijke teksten – niet te vergelijken met de teksten in opdracht, uiteraard – het daglicht niet. Ik schrijf voor mezelf. Schep orde in de chaos. Zie het computerscherm als een gigantisch doek waarop ik als een expressieve schilder mijn ideeën, zorgen of problemen uitsmeer en klieder, om een stapje achteruit te kunnen zetten, mijn gestructureerde warboel te aanschouwen en een nieuw perspectief te ontdekken.
Categorie: De weg naar Canada
My real life has begun
In aanloop naar mijn vertrek zat ik steeds vaker met Collin Hay in mijn hoofd. “I’m just waiting for my real life to begin.” Wel, na enkele stressvolle dagen, zowel in Europa als hier in Canada, ben ik eindelijk tegoei vertrokken. My real Canadian vanlife has begun.
Op het puntje van mijn zetel
Na enkele drukke laatste weken bij SD Worx, ben ik aan mijn laatste vakantie begonnen in loondienst. Vanaf 1 januari ben ik voltijds zelfstandig freelancer. Maar hoe gaat het ondertussen met Canada? Lees verder “Op het puntje van mijn zetel”
Vrijwilligen op Yukon Quest
Ik maak dan toch een uitzondering op mijn “planningloze planning” in Canada. Ik ben in contact met Laura in Whitehorse, Yukon, om als vrijwilliger te gaan bijstaan op het startevenement van Yukon Quest, een 1000km (edit: oops, ik bedoel zelfs mijl) hondensleerace tot in Alaska.
In de schaduw van mijn imago
Het valt me al langer dan vandaag op dat ik mijn leven altijd heb geleid volgens verwachtingen. Voornamelijk van de omgeving en buitenwereld, maar vaak ook van mezelf. Maar daardoor leefde ik altijd in anderen hun schaduw of als een falende poging van mijn eigen hoge eisen.
Keep calm and buy a camper van
Het is je vast al opgevallen dat ik een voorliefde heb voor het gebruik van oubollige jeugdslang. #YOLO, lol, wullah, eh gij weet, … Hoe meer “de jeugd van tegenwoordig” zou denken dat ik overduidelijk te oud ben om mee te zijn met hun taal, hoe geweldiger ik het vind. En ja, zo kan ook de verschrikkelijke hype van enkele jaren geleden “Keep calm and …” niet achterwege blijven. Want nondepitjes, laat dat toch wel echt de opgave zijn wanneer ik zo’n prachtige camper tegenkom als Big Blue hier.
Roel "Cas" Goris 